λερος

Λακκί ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό μνημείο

Το Λακκί είναι ένα από τα πιο φυσικά λιμάνια της Μεσογείου, λόγω της γεωγραφικής του θέσης και της φύσης του χρησιμοποιήθηκε κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ως ο κύριος ναυτικός σταθμός των Ιταλών. Το Λακκί είναι το κύριο λιμάνι του νησιού και εδώ φτάνουν πλοία από την Αθήνα και τα άλλα νησιά της Λέρου.

Μια ιταλική σχεδιασμένη πόλη από τη δεκαετία του 1930 βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό ανενόχλητη στο ελληνικό νησί της Λέρου

Η απόσταση από τον Πλάτανο και την Αγία Μαρίνα είναι 3 χιλιόμετρα. Υπάρχουν συνδέσεις με ταξί και λεωφορεία. Το Λάκι έχει μια μοναδική αρχιτεκτονική που έφτιαξαν οι Ιταλοί στα 30 χρόνια της κατοχής. Όλοι οι δρόμοι είναι φαρδιοί και καλυμμένοι με ευκάλυπτους και πεύκα.

Από το Λακκί μπορείτε να περπατήσετε δυτικά στις παραλίες Κουλούκι, Μερκιές και πιο πέρα στο ακρωτήριο Κατσούνι στην είσοδο του κόλπου. Όλος ο δρόμος έχει δέντρα. Θα ανακαλύψετε πολλές παραλίες ιδανικές για κολύμπι και καταδύσεις καθώς και ημερήσιες εκδρομές όπου μπορείτε να απολαύσετε το κολύμπι και το ψάρεμα. Στο Λακκί θα έχεις καφετέρια όπως ο Κινέζος, η Ντίβα και ο Φοίνικας και θα φατε στο Πέτρινο, στο Mama Mia, στο Woody και αλλού.

Το Λακκί είναι μια πόλη, που χτίστηκε επί Ιταλοκρατίας. Στη Λεπίδα, όπου βρίσκεται σήμερα το ψυχιατρείο, ήταν ο σταθμός της αεροπορίας. Προχωρώντας προς τον Άγιο Γεώργιο, μπορείτε να δείτε τα τεράστια κτίρια της ναυτικής βάσης, όπου κάποτε ήταν ελλιμενισμένα τα ιταλικά υποβρύχια. Το υποβρύχιο «Δελφίνο» αναχώρησε από εκεί για την πειρατική του αποστολή να βυθίσει το «Έλλη» στις 15 Αυγούστου 1940.

Το Λακκί είναι το καλύτερο παράδειγμα οχυρώσεων του 20ου αιώνα. Μπορεί κανείς να δει τα ερείπια οχυρώσεων παντού.

Δεν υπάρχει βουνοκορφή που να μην έχει πυροβολικό ή διάφορα άλλα κτίρια.

Παντού υπήρχαν σήραγγες, αποθήκες και σημεία ελέγχου με παρατηρητήρια. Μπορείτε ακόμα να δείτε τους τρεις πανύψηλους πύργους για τις ασύρματες κεραίες.

Τα οχυρωματικά έργα είναι εντυπωσιακά, αλλά και εγείρουν ερωτήματα για το πώς τα βαριά όπλα και τα οικοδομικά υλικά ανέβηκαν σε αυτές τις κορυφές των βουνών στα μέσα της εποχής.

Βγαίνοντας από το πλοιο στο λιμάνι Λακκίτης Λέρου, νομίζετε ότι έχετε μπει σε ένα σετ ταινιών του Fellini: φωτεινά μοντερνιστικά κτίρια κατά μήκος ενός ήπια κυρτού κόλπου. Οι δυναμικές καμπύλες εναλλάσσονται με ευθείες γραμμές. Ένας μινιμαλιστικός λευκός και καφέ πύργος ρολογιού υψώνεται πάνω από το συγκρότημα της αγοράς και ένας φοίνικας μεγαλώνει από έναν μισάνοιχτο θόλο.

Μια βόλτα στους δρόμους που φέρνει στο νου τις ιταλικές πόλεις της δεκαετίας του 1930: το Λακκί χτίστηκε μεταξύ 1933 και 1938.

Ο Mario Lago ανέθεσε στους δύο αρχιτέκτονες Rodolfo Petracco και Armando Bernabiti να σχεδιάσουν μια νέα πόλη που ονομάζεται Portolago το σημερινό Lakki.

Πραγματοποιήθηκε με το στυλ του ορθολογισμού, την ιταλική εκδοχή του αρχιτεκτονικού μοντερνισμού – και ταυτόχρονα είδε τη φασιστική κυριαρχία του Μουσολίνι.

Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Portolago έγινε η ελληνική πόλη Λακκί, αλλά η σαφής γεωμετρία των μορφών, με βάση το Bauhaus και το Διεθνές Στιλ, χαρακτηρίζει τον τόπο μέχρι σήμερα – παρόλο που ο χρόνος και το αλμυρό νερό έχουν επηρεάσει σοβαρά την σύνολο και πολλά κτίρια σήμερα σε ένα βρίσκονται σε έναν ελαφρώς νοσηρό ύπνο.

Τα χρώματα του περιβάλλοντος από μόνα τους δίνουν στο αρχιτεκτονικό σύνολο μια εντελώς διαφορετική εμφάνιση από τους συγγενείς του στην Κεντρική Ευρώπη. Η φύση έχει ανακτήσει τμήματα του πλέγματος του Λακκίου και οι γεωμετρικές μορφές των κτιρίων και οι οργανικές μορφές της βλάστησης σχηματίζουν μια συναρπαστική σύνδεση.