Λέρος ιστορία του νησιού

Η Λέρος είναι επίσης γνωστή ως το νησί της Άρτεμις. Είναι το νησί του αρχαίου ιστορικού Φερεκύδη και του Φιλόσοφου Δημόδοκου. Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Φοίνικες, οι Κάρες και οι Λέλεγες. Η Λέρος συμμετείχε στον Τρωικό Πόλεμο όπως μας λέει ο Όμηρος.

Λόγω του γεγονότος ότι είχε στενές οικονομικές, πολιτιστικές και πολιτικές σχέσεις με τη Μίλητο, η Λέρος είχε ισχυρή επιρροή απο τους Ιωνες. Το 494 π.Χ., η Λέρος μαζί με τη Μίλητο καταλήφτηκαν από τους Πέρσες. Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, η Λέρος υποστήριξε τους Αθηναίους.

Οι όρμοι του νησιού πρόσφεραν συχνά ασφαλή καταφύγια για όσους βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Η Λέρος μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο έπεσε υπό την κυριαρχία των Σπαρτιατών. Στη συνέχεια, ακολούθησε τη μοίρα των υπόλοιπων νησιών της Δωδεκανήσου κατά τα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των διαδόχων του, τους ρωμαϊκούς χρόνους και τη Βυζαντινή περίοδο.

Στο 1309 είχε καταληφτεί από τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη , οι οποίοι έμειναν μέχρι το 1521, όταν το νησί καταλήφτηκε από τους Τούρκους.

Κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης του 1821 πολλοί Λεριοι βοήθησαν τον αγώνα. Το νησί έγινε μια σημαντική βάση για τον εφοδιασμό του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Μετά τον αγώνα για την επανάσταση, το νησί έγινε μέρος της ελεύθερης Ελλάδας και τέθηκε υπό τη δικαιοδοσία της προσωρινής επιτροπής των Ανατολικών Σποράδων.

Ωστόσο, με τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης το 1832, τα Δωδεκάνησα παρέμειναν έξω από τα σύνορα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Δεδομένου ότι ανήκε στην προνομιούχα νησιά απολάμβανε ένα βαθμό αυτονομίας απο τους τούρκους.

Το 1912 το νησί κατέλαβαν οι Ιταλοί κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ της Ιταλίας και της Τουρκίας. Λόγω των φυσικών λιμανιών που έχει, οι Ιταλοί έκαναν τη Λέρο μια οχυρωμένη ναυτική βάση και αέρο-ναυτική βάση. Από το τέλος της δεκαετίας του 1920 πολλά οχυρωματικά έργα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 και μια ολόκληρη πόλη χτίστηκε στο Λακκί.

Το 1932 με τη Συνθήκη της Λοζάνης, τα νησιά παρέμειναν οριστικά Ιταλικά. Η ιταλική πολιτική αποσκοπούσε στον εξιταλισμό των νησιών και απαγόρευε την ελληνική εκπαίδευση και την Ελληνική Ορθόδοξη λατρεία πολλοί ιερείς είχαν διωχθεί τότε.

Το 1940, η Ιταλία ήταν με την πλευρά της Γερμανίας και η Λέρος υπέστη βομβιστική επίθεση από τη βρετανική Πολεμική Αεροπορία. Από την 8η Σεπτεμβρίου 1943, επειδή η Ιταλία δεν μπορούσε να συνεχίσει τον πόλεμο με τη γερμανική πλευρά, θα υπογράψει μια ανακωχή και θα έλθει με το συμμαχικό στρατόπεδο. Μετά την ιταλική ανακωχή, η βρετανικές ενισχύσεις έφτασαν στο νησί και η Λέρος υπέστη συνεχή γερμανικό βομβαρδισμό για 50 ημέρες.

Στις 26 Σεπτεμβρίου, το φημισμένο Ελληνικό αντιτορπιλικό Βασίλισσα Όλγα και το βρετανικό αντιτορπιλικό Ιντρεπιντ βυθίστηκαν από τα γερμανικά αεροπλάνα.

Στις 18 Νοεμβρίου, το νησί κατελήφθη από τους Γερμανούς μετά από σφοδρή μάχες οι Γερμανοί παρέμειναν εκεί μέχρι τις 8 Μαΐου, όταν η Γερμανία παραδόθηκε. Στη συνέχεια συνέχισε μια βρετανική κατοχή που διήρκεσε μέχρι τις 31 του Μαΐου του 1947. Στις 7 Μαρτίου του ίδιου χρόνου η Λέρος επίσημα επανενώθηκε με την Ελλάδα μαζί με τα άλλα Δωδεκάνησα